خاطرات نصرالله رادش و یوسف صیادی از برنامه «ساعت خوش»

بعضی قسمت‌های «ساعت خوش» ۳۰ سال قبل پخش نشد

نصرالله رادش در بخشی دیگر، از «ساعت خوش» به عنوان دانشگاهی برای خود یاد کرد و افزود: همیشه در زندگی، رویایم کاری مثل «ساعت خوش» است که خدا هنوز صلاح ندانسته است مرا دوباره در آن فضا بگذارد. به قول وودی آلن، اگر دیدی همیشه کارت موفق است بدان که هیچ خلاقیتی نداری. در هر کاری اگر فضایی باشد که بتوانی خراب کنی، رشد می کنی. «ساعت خوش» برایم مثل دانشگاه بود. به ما فضا می‌داد که روزی چهار ـ پنج آیتم کار کنیم. وقتی می دیدم یک آیتمم خوب شده است و همه خندیدند، چهار آیتم دیگر را نمی‌رفتم برای خنداندن، بلکه می‌رفتم برای کشف کردن خودم.

این بازیگر به حرف‌هایش اضافه کرد: در «ساعت خوش» همه چیز ساده بود، تکنیک آنقدر بالا نبود، یک دوربین بود اما همه چیز داغ داغ بود. هیچکس با دیگری رقابت نمی کرد و در نتیجه اتفاق عجیبی شکل گرفت.

رادش با روایت خاطره‌ای خاطرنشان کرد، یک بار در حرم امام رضا (ع) نشسته بودم و مشغول راز و نیاز با خدا بودم و اشک می‌ریختم که یک‌دفعه یک نفر به شانه‌ام زد و گفت، کارت تمام شد بیا یک امضاء هم به ما بده!

یوسف صیادی هم در روایت خاطره‌ای کمدی، اظهار کرد: یک بار پس از دریافت وجه نقد از بانک بیرون آمدم. آن زمان پول نقد را در پاکت می‌دادند. یک موتوری با دونفر سرنشین سمت من آمد. پول را سریع قایم کردم و سوار ماشین شدم. با موتور من را دنبال کردند، پشت چراغ به من نزدیک شدند، دیدم قمه و چاقو دستشان است. گفت کمی شیشه را بده پایین و ادامه داد، من دزد هستم! گفتم من هم صیادی هستم! دست و پاهایم می لرزید. گفت یک سلفی بده و برو.

در این برنامه همچنین از مهران مدیری، رضا عطاران، رضا شفیعی جم، فاطمه هاشمی، پوپک گلدره، نعیمه نظام دوست و داوودی اسدی دیگر بازیگران ساعت خوش یاد شد.

روایتی که تا کنون از پتروشیمی میانکاله نشنیده اید / اعضای شورای روستای حسین‌آباد و للمرز بالاخره سکوت را شکستند / یکی از اعضای شورای تامین گفته بود باید بر پیشانی سازنده پتروشیمی بوسه زد (فیلم)