روایت یک شاهد عینی از ایران دوره صفویه

روس‌ها از اواخر دوره صفوی به گرجستان و قفقاز چشم داشتند

بازماندگان خمیری بیان کرد: بیشتر سیاحان دوره صفوی مسیر تجاری و سنتی را می‌پیمودند. آن‌ها از طریق عثمانی وارد ایران می‌شدند و به ایروان یا تبریز می‌رفتند و از آن‌جا به اصفهان رهسپار می‌شدند. مسیر جنوب راه بازرگانی قدیمی و سنتی هرموز-اصفهان بود که از دوره شاه‌عباس اول بندر عباس جای هرموز را گرفت. این راه از شیراز و لار می‌گذشت تا به بندرعباس می‌رسید. گاهی هم در لار مسیر به سمت غرب تغییر می‌کرد و به بندر کنگ می‌رفت.

مترجم کتاب «سفرنامه آبه‌کاره در ایران» در ادامه گفت: از این جاده بیش‌تر تاجرانی که با پرتغالی‌های ساکن کنگ دادوستد داشتند، استفاده می‌کردند. این مسیر یکی از پرترددترین راه‌های کاروان‌رو، تجاری و مسافری در ایران بود که سیاحان زیادی از آن گذشتند و گزارش‌های مفصل و مشروحی از آن از خود برجای نهادند. آبه‌کاره برای رفت‌وبرگشت خود مسیری متفاوت و حاشیه‌ای را برگزید. همین انتخاب اهمیت دوچندانی به گزارش او می‌دهد. او از بصره با قایق به بوشهر و از آن‌جا با شتر به بندر کنگ رفت و در کنگ با کشتیِ پرتغالی‌ها به هند رهسپار شد. در برگشت نیز از هند به بندرعباس رفت و از آن‌جا با شتر ابتدا به بندر کنگ و سپس به بوشهر رفت و از بوشهر با قایق باری مسیرش را به بصره ادامه داد.

این پژوهش‌گر تاریخ افزود: تا جایی که می‌دانم سفرنامه آبه‌کاره از نخستین گزارش‌هایی است که به شرح و توصیف این راه پرداخته است. توصیف او تنها به راه‌ها منحصر نمی‌شود و هم‌چنین توضیحات ارزشمندی از شهرها و روستاها، تجارت، مراسم، روابط اجتماعی-فرهنگی و نیز مناسبات قدرت در این مناطق را ارائه می‌کند که در کم‌تر اثری از این دوره در دست داریم.

کتاب «سفرنامۀ آبه‌کاره در ایران» در سال ۱۹۴۷ توسط لیدی فوکت (Lady Fawectt) با عنوان The Travels of the Abee Carre in India and the Near East (۱۶۷۲-۱۶۷۴) به انگلیسی برگردانده شد و کتاب حاضر از آن اثر به فارسی ترجمه شده که در ۱۸۱ صفحه، با شمارگان ۳۳۰ نسخه و به‌بهای ۱۶۰ هزار تومان نشر یافته است.

اشتراک گذاری :

سردار جباری، مشاور فرمانده کل سپاه: بسیاری از گزینه‌های ما در نبرد اخیر فعال نشدند؛ لذا اگر تعرض ادامه پیدا کند، چیزی به نام بازار با ثبات انرژی در خلیج فارس وجود نخواهد داشت