بیوگرافی آنتون چخوف: نویسنده و نمایشنامه‌نویس نابغه روسی

آنتوان چخوف، از طریق داستان‌هایی مانند استپ (The Steppe) و بانو با سگ ملوس (The Lady with the Dog) و نمایشنامه‌هایی چون مرغ دریایی (The Seagull) و دایی وانیا ( Uncle Vanya)، تاکید بسیاری بر عمق طبیعت انسانی، اهمیت پنهان وقایع روزمره و مرز باریک میان کمدی و تراژدی داشت. چخوف در ۱۵ ژوئیه ۱۹۰۴ در شهر بادن‌وایلر (Badenweiler)، آلمان بر اثر بیماری سل درگذشت.

جوانی و تحصیلات

به گزارش روزیاتو، آنتون پاولوویچ چخوف در ۲۹ ژانویه ۱۸۶۰ در تاگانروگ (Taganrog) روسیه به دنیا آمد. پدرش، پاول، یک خواربارفروش بود که همواره با مشکلات مالی دست‌وپنجه نرم می‌کرد؛ مادرش، یوگنیا، عشق خود به داستان‌گویی را با چخوف و پنج خواهر و برادرش دیگرش به اشتراک می‌گذاشت.

هنگامی که تجارت پاول در سال ۱۸۷۵ شکست خورد، او خانواد‌ه‌اش را به مسکو برد تا به دنبال کار دیگری بگردد؛ در حالی که چخوف تا پایان تحصیل در تاگانروگ ماند. چخوف سرانجام در سال ۱۸۷۹ به خانواده خود در مسکو پیوست و در دانشکده پزشکی ثبت‌نام کرد. او در شرایطی که پدرش هنوز از نظر مالی در تنگنا بود، با نوشتن صدها قطعه کمیک کوتاه با نام مستعار و برای مجلات محلی، خانواده‌اش را با نویسندگی مستقل خود حمایت کرد.

شروع فعالیت نویسندگی

در دهه ۱۸۸۰ میلادی، آنتون چخوف به عنوان پزشک مشغول فعالیت بود و همزمان آثار جدی ادبی خود را با نام خودش منتشر می‌کرد. نوشته‌های او ابتدا در روزنامه زمان نو (New Times) منتشر می‌شد و سپس در مجموعه‌هایی مانند داستان‌های رنگارنگ (۱۸۸۶) جمع‌آوری گردید. یکی از موفقیت‌های مهم او، داستان استپ بود که در سال ۱۸۸۸، جایزه ادبی پوشکین (Pushkin Prize) را برای او به ارمغان آورد. این اثر، مانند بسیاری از آثار اولیه چخوف، تحت تأثیر واقع‌گرایان (رئالیسم) بزرگ روسی قرن ۱۹، مانند لئو تولستوی و فئودور داستایوفسکی، قرار داشت.

همچنین، چخوف در این دوره نمایش‌نامه‌هایی برای تئاتر نوشت. نخستین نمایشنامه‌های او کمدی‌های کوتاه و ساده‌ای بودند؛ با این حال، او خیلی زود سبک خاص خود را توسعه داد، که ترکیبی منحصر به فرد از کمدی و تراژدی بود. نمایشنامه‌هایی مانند ایوانف در سال ۱۸۸۷ (Ivanov) و شیطان جنگل در سال ۱۸۸۹ (The Wood Demon)، داستان‌هایی درباره مردان تحصیل‌کرده از طبقات بالای اجتماعی را روایت می‌کردند که با بدهی، بیماری و ناامیدی اجتناب‌ناپذیر درگیر بودند.

آثار مهم آنتون چخوف

چخوف بسیاری از بزرگ‌ترین آثار خود را از دهه ۱۸۹۰ تا سال‌های آخر زندگی‌اش نوشت. در داستان‌های کوتاه آن دوره، از جمله اتاق شماره ۶ (Ward No. 6) و بانو با سگ ملوس، او درک عمیقی از طبیعت انسان و چگونگی کشف معناهای عمیق در وقایع روزمره را نشان داد.

چخوف در نمایشنامه‌های این دوران خود، بیشتر بر حال‌وهوا و شخصیت‌ها متمرکز بود و نشان داد که این عناصر می‌توانند از رویدادها و اتفاقات داستان، مهم‌تر باشند. به نظر می‌رسد که اتفاقات زیادی برای شخصیت‌های تنها و اغلب ناامید چخوف نمی‌افتد، اما درگیری‌های درونی آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار هستند. داستان‌ شخصیت‌های چخوف بسیار خاص و تصویرگر جامعه پیش از انقلاب روسیه هستند، اما در عین حال محدود به زمان خاصی نیستند.

از اواخر دهه ۱۸۹۰ به بعد، چخوف با کنستانتین استانیسلاوسکی (Konstantin Stanislavski) و تئاتر هنر مسکو (Moscow Art Theater) در زمینه اجرای نمایشنامه‌های خود همکاری کرد، از جمله شاهکارهایش می‌توان به مرغ دریایی (۱۸۹۵)، دایی وانیا (۱۸۹۷)، سه خواهر (۱۹۰۱) و باغ آلبالو (۱۹۰۴) اشاره کرد. جالب است بدانید که کتاب باغ آلبالو جزو یکی از شاهکارهای ادبیات روسیه محسوب می‌شود.

آخرین سال‌های زندگی و درگذشت

در سال ۱۹۰۱، چخوف با اولگا کنیپر (Olga Knipper)، بازیگر تئاتر هنر مسکو، ازدواج کرد. اگرچه، در این زمان وضعیت سلامتی او به دلیل بیماری سل که از سنین جوانی او را درگیر خودش کرده بود، رو به وخامت می‌رفت. با وجود اینکه چخوف در یک مرکز درمانی واقع در بادن‌وایلر آلمان اقامت داشت، در ساعات اولیه ۱۵ جولای ۱۹۰۴ و در سن ۴۴ سالگی درگذشت.

چخوف به عنوان یکی از شخصیت‌های برجسته ادبیات زمان خود شناخته می‌شود. نمایشنامه‌های او هنوز در سراسر جهان بر روی صحنه می‌روند و مجموع آثار او تأثیر زیادی بر نویسندگان مهمی از انواع مختلف ژانرها، از جمله جیمز جویس، ارنست همینگوی، تنسی ویلیامز و هنری میلر گذاشته است.

گاو سنگی هخامنشی چگونه از تخت‌جمشید سر از شیکاگو درآورد؟(عکس)

بیشتر بخوانید:

  «اتاق شماره شش»؛ تراژدی انسان و نقد جامعه در شاهکار چخوف

بیوگرافی ماری کوری؛ بزرگ‌ترین دانشمند زن تاریخ(+عکس)

تماشاخانه

میراث فرهنگی ایران در بحرانی‌ترین دوره‌ تاریخی / صحبت از کوتاه‌کردن حریم آثار تاریخی یعنی پذیرش رسمی تخریب / میراث فرهنگی بعد از انقلاب به اشتباه طاغوتی تلقی شد / میراث فرهنگی حوزه ضدفراموشی است / بحران امروز، نتیجه فاصله گرفتن از اصول دوران طلایی میراث فرهنگی است (فیلم)

دو دقیقه هیجان خالص از مطرح ترین فیلم اسکار امسال (تماشا کنید)

فیلم های دیگر